Marta Minujín opende "Emotional Candy", een meeslepende ervaring tussen matrassen en geluid.

De Martita's stormden de centrale hal van het Palacio Libertad binnen, gooiden hun blonde bobkapsels omhoog en keken van links naar rechts achter hun zonnebrillen. Gekleed in witte outfits repeteren ze een choreografie die slow motion simuleert, en dan verschijnt ze, de echte Marta Minujin , die van de Minuphone uit 1967 in New York, die van de Pan Dulce Obelisk uit 1979. Ze verschijnt in haar "amulet"-outfit, zoals ze het graag noemt, met etnische motieven. "Het jasje komt uit Guatemala, de broek uit Peru," zal ze later uitleggen. De emblematische Argentijnse kunstenares , die ooit het legendarische Di Tella Instituut sierde, zit nu tussen haar "stuntdubbels" om hen toe te spreken:

" Kunst, kunst, kunst! Het is een strijdkreet! Kunst, kunst, kunst! Het is een strijdkreet!" roepen ze in koor.

Sinds ze in de jaren zestig in Parijs begon met het verzamelen van gebruikte matrassen om er bewoonbare sculpturen van te maken, heeft Marta Minujín het alledaagse tot een symbool getransformeerd.

Die eerste matrassen, gedraaid en beschilderd in levendige kleuren , markeerden het begin van een participatieve, diep zintuiglijke popesthetiek die de Argentijnse kunst een nieuwe definitie gaf. Werken zoals "¡Revuélquese y viva!" (Rol en leef!) en "La chambre d'amour" (Liefdeskamer) nodigden het publiek uit om zich – letterlijk – onder te dompelen in zachte, provocerende en speelse ruimtes , waar het lichaam de hoofdrol speelde en kunst een ervaring was.

Gedurende haar hele carrière heeft Minujín van de matras een symbool gemaakt: een ondersteuning voor dromen, erotiek, rust en uithoudingsvermogen . Van "La Menesunda" tot "El Partenón de libros" is haar werk altijd een ode geweest aan het vergankelijke, het collectieve en het disruptieve.

Nu, midden in de winter in Buenos Aires, keert de kunstenaar terug naar het Palacio Libertad met "Emotional Candy", een monumentaal, twaalf meter hoog opblaasbaar "anti-sculptuur" dat de historische taal opnieuw gebruikt om een meeslepende, levendige en emotionele ervaring te bieden.

Geïnspireerd door haar iconische matrassenserie nodigt deze installatie het publiek uit om door gangen van kleur en geluid te wandelen , die elk weekend worden geactiveerd door performancecollectief Las Martitas. Kunst als spel, als omhelzing, als emotionele streling, maar ook als strijdkreet.

Het enorme, kleurrijke springkussen bevindt zich op de esplanade die naar het Palacio Libertad leidt , aan de Calle Sarmiento. Gelukkig is het een zonnige middag en niet te koud. Als de maker als een rockster tevoorschijn komt, komt er een menigte mensen van alle leeftijden naar haar toe om haar te begroeten.

Minujin is levendig, stralend en heel aardig voor iedereen. Ze wordt niet alleen zeer gerespecteerd om haar artistieke carrière, maar ook geliefd om haar menselijkheid.

In het springkussen, gesust door het gezang van de vogels, dwalen de Martita's rond, staan stil , noemen Da Vinci, zeggen "Futurisme", "Dadaïsme" en poseren opnieuw.

Buiten, achter het hek, komt een vrouw naar Marta toe om haar een cadeau aan te bieden. Een heel klein jongetje roept haar, vraagt haar dichterbij te komen, wil haar groeten en een groepje jonge meisjes wil een selfie met haar. Marta staat iedereen geduldig en met een glimlach te woord en keert dan terug naar de hal van het paleis, maar niet voordat ze, naast haar duplicaten, het volgende herhaalt:

"Kunst, kunst, kunst! Het is een strijdkreet! Kunst, kunst, kunst! Het is een strijdkreet!"

" Kunst staat werkelijk boven alles, boven religie, boven politiek . Als je naar een kunstwerk kijkt, heeft kunst het vermogen je verborgen grootsheid te redden", zei Minujín tijdens een persconferentie, citerend uit Octavio Paz.

Voor de kunstenaar is deze installatie een "strijdkreet". Geen strijdkreet, maar een esthetische : "Als kunst de wereld zou regeren, zou het een veel vreedzamere wereld zijn", zegt ze.

Minujín gelooft dat Argentinië niet wereldwijd erkend wordt door kunst, maar eerder door de natuur. "Er zijn mensen die het vertegenwoordigen, maar niet Argentinië zelf. De natuur vertegenwoordigt ons meer, en die is fantastisch", stelt ze. In haar geval gelooft ze dat haar werk wereldwijd de aandacht trekt omdat "ze gewend zijn aan het feit dat je uit Europa of Noord-Amerika komt."

Over de installatie in het Palacio Libertad verduidelijkt hij dat "Emotional Candy" geen evocatie van zijn jeugd is , maar eerder een meeslepende sensorische ervaring: "Als je op een kauwgom kauwt, denk je aan iets, en je weet niet wat. Als je op kauwgom kauwt tot je de bubbel krijgt, impliceert dat een verandering van gedachten. En als je dat doolhofachtige opblaasbare object betreedt en de vogels hoort zingen, is dat een emotionele ervaring ."

Met de bedoeling mensen weer met elkaar te verbinden op een emotioneel niveau dat verder gaat dan de virtuele realiteit, benadrukt hij dat dit werk "niet alleen via de ogen binnenkomt, maar ook via actie . Het is niet zo dat mensen komen om een sculptuur te zien, maar om erdoorheen te lopen, om de emotie te ervaren van het horen zingen van de vogels alsof ze in de jungle zijn."

Spel, een constante in haar hele carrière, is aanwezig in het aanbod. "De kinderen zouden er graag verstoppertje spelen. En als je om zes of zeven uur 's avonds komt, is het nog leuker met de lichtjes ," zegt ze enthousiast.

Voor wie nieuw is in de kunst, biedt Minujín een onmisbare gids: "Geloof in jezelf." Hij beweert dat een echte kunstenaar geen trends volgt: "Een kunstenaar kijkt niet naar wat anderen doen; hij doet wat er in hem zit." En hij herinnert zich hoe zelfs middeleeuwse kunst, beïnvloed door religie, "alles overstijgt in de verwondering van haar meesterschap."

Wat "Emotional Treat" betreft, definieert hij het als iets dat verder gaat dan het conventionele. "Beelden zijn over het algemeen zwaar en gebruiken stijve materialen. Dit is een anti-beeldhouwkunst omdat het het tegenovergestelde is."

Hij is blij met het feit dat hij zo makkelijk te vervoeren is: "Deze gaat naar Madrid, naar de Reina Sofia. Ik heb er al vier of vijf gemaakt. Deze is twaalf meter lang, en ik heb er nog één van vijf meter. En ik ben van plan om ermee door te gaan ," belooft hij.